Estikçe esiyor penceremin önünde geveze bir rüzgar
Savruluyor yaşanmışlıklarım, geçmişime açılan tek göz odaya...
Parmaklarımdan izmarit kokusu damlıyor yaşlı aynalara
Yıllar acıtarak mı kopartıyor takvimlerden yaprakları
Yaşlılık denen hergele bu mu yoksa
Anne

Artık
Eski fotograflara sığmıyor bakışların da ki sır
Ne yana dönsem kahverengi hayatalara rastlıyor efkarım
Efkarım üşüyor
Kederim kaderim oluyor farkedemiyorum
Her tünelin ucunda ki her ışıgı hayat sanmışım ben
Üstüme karlar yağmış aklımda fırtınalar kopmuş da haberim olmamış
zehirli gölgelerin de uyutulmuşum Ulu çınarların
kaç sene kimliksiz yaşatılmılşımdır kim bilir

ne tuhaf
Şımdi Hangi şehrin gece lambaları altında üşüyorum
Hangi kadınların aşk masallarını dinliyorum onlarla ağlıyorum
Hangi sert soğukları sırtladı dar omuzlarım
haberin yok anne
Evimin yolunu bile bilmiyorsun
Sokağımdan gecen arabaları
caddemde bana gülümseyerek yürüyen kadınları
Kaldırım taşlarımın rengini
kapımın tokmağını
Bilmiyorsun
Sen hiç kapımın zilini çalmadın anne

Üşüyor efkarım anne
Baş edemedığım tuhaf bir acı var hislerimde
Penceremden içimde bilmediğim bir yerlere
Lapa lapa keder yağıyor sırtım üşüyor
Hani hep kısa olurdu ya saçlarım sakallarım mahçup
Şimdi bir görsen nasıl uzadılar darmadağın duygularım
Ayazı sevmeye uğraşan ellerim de nasır tuttu
Ve ben her gece
Bahçemde solan erguan çiçeğim için yas tutuyorum .

Oysa Ne kadar ihtiyacım var sana
bilmiyorsun

Kapımı çalsaydın
Hayatın ihtiyar tepelerınden çocukluğuma doğru sarksaydık senınle
Düşmeden yere tutabilseydin ellerinden, yanlızlığımı
İçime sığdıramadım kederi söküp alsaydin derinlerimden
Kıvrılıp uyuduğum yerden kaldırabilseydin beni
Sonra
Ramiz dayınınn fırınına pide almaya gönderseydin
(Çocukken olmadım şimdi olabilirmiydim acaba
Evinin direği)

Yok be anne
Şimdi kaç yaşındayım dıye sorsam sana
onu bile bilemezsın sen
nekadar uzak kaldık ne kadar bensız yaşadın sen
bundanda haberin yok

Yınede aldırma dediklerime
Sakın gelme istemem
üşürsün
Buralar soğuk be anne
Sefalet buraları buralar virane
Ayaz yakıyor yüreğini insanın
Bilirim dayanamaz ellerin narindirr ınce

Üstelik şekerın var tansiyonun
Belinde ağrıyordur kesin


Hani derler ya

‘’Yaban eller de sözün özü toz olur
Yiğidin kolu tek olur’’ diye

Doğruymuş meğer
Ne sözüm kaldı ne kolum

Insanın damağına oturdukça oturuyormuş hasret
Şarap tadında ekşiyormuş hayat suratında insanın
Sehpada kalan bir kaç boş bardak
Kulaklarımda takunyalarının sesi
Sesler gittikçe uzaklaşıyor anne
Kıbleni unutmazsın bilirimde
benı nasıl unutabildin
Hayret

Dedim ya
istemem gelme
buralar fena anne
buralar eziyet
Yollar uzun yollar sapa virajlı
kaldırımlar kısa metraj film tandında bir fahişe
Abuk subuk adamların konağı bu şehir
buralar ayaz buralar buz kokuyor
Dayanmaz yüreğin narindir ince
Tenin de soğuktur senin
Boşver ANNE

Sakın gelme
Görmeni istemem
İçimdeki yangınları
İçimdeki kederi
Saklamam zor senden gözlerimdeki bedeli ödenmemiş mor yanılgıları
Rahat bırak anne

Ayaza ağlasın kederim

----Üşüsün efkarım !-----

Solsun Erguvan çiçeklerim

Ali Bugrhan Cihan

Siirlerim noter onaylidir!

( Not: Her sitede adımın ve şiirlerimin olmasını istemediğim için; yazılı izin alınmaksızın şiirlerimin tek tek ya da blok olarak kendi kayıt ettiğim sitelerin dışında yayımlanmasına izin vermiyorum.)