Sen Hiç
’’ Hiçlik ’’ içtin mi?
Sarhoş oldun mu yokluğa bulanan mezelerle
Kötü yazgılarına kadeh tokuşturdun mu hiç?

Duvardaki resimlere bakıp binlerce yıl önceye gidebildin mi?
Ve gözlerine sürdün mü yüz binyıllık bir ölümü
Bardaktan boşanırcasına yağdı mı üstüne kelimeler
İçinde ayrılık olan bütün cümlelerin boğazını kestin mi hiç?
Şeytanın soğuk soluğu bedenine girerken
Yokluğun fersiz ateşine taptın mı hiç?
Gitmesin diye yalvarıp yakardın mı ateş tanrısına
İhanetin kekremsi tadı mühür olmuşken dudaklarına
Şehvetin alevi geceyi bile aydınlatmazken
Gülümseyebildin mi sızıp kalmışlığına?
Hiç kustun mu?
Ayrılıklara yazılan bütün şiirleri düşünerek
Çıldırasıya ağlandın mı hiç?


Oysa ne kadar da umut vaat ediyordu aşk...


Aşk;
Meydan okumaktı bütün çaresizliklere
Birlikte yanmaktı
Ateşin icadına methiyeler düzmek
İki odun parçacığı olabilmek için her şeyden vazgeçebilmekti
Volkanik patlamaları yağmur saymak
Çekip kılıçları ölümüne koşmaktı aşkın bozkır ovalarında
Zaferleri hiçe sayıp onun eteklerinde uyuyabilmekti
Sefalete razı olmak açlığı sevmekti onunla
Ayı güneş sanmak geceyi gökkuşağı
Oysa aşk
Hiçliğe her şeyinle karşı koymaktı…




Ne yazık ki başaramadık
Aşkın öfkesinde öylece kala kaldık
O yüzden bu bugün bir başkayım…




Bütün resimlerimizden çekiyorum kendimi
Tek tek kayıp kelimeleri atıyorum sokak ortalarına
Uçuşan kırık dökük harfleri bile topluyorum
Senli cümlelerde kendilerine sığınacak bir yer bulamasınlar diye
Ve
İlk kez bavullarımı alıp çıkıyorum kalbinden
Arkama bakmadan kendime giden ilk otobüse binip gidiyorum
Bir elimde hiçliğinin kokusu
Diğerinde ölümcül karanfiller…



Hesapsızlığımı düşüne biliyor musun?



Hiçliğin meyhanesinde
Üstelik cebimde kalan tek bir hiçle
Seni sarhoş etmeye bile yetmeyecek
Kocaman bir ’’Hiç’’ ikram ediyorum sana
İçer misin benimle
İçer misin bensizliğe…
..

- Şiirimi takdir eden,ödüllendiren ve beni gururlandıran seçki kuruluna saygılarımı sunuyorum...