3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1449
Okunma

.
gece yarıda yeğen uyandırdı..
“emmi.. emmiii.. emmi gakıvı.
beraber Mustafa Abey’e vardık
hanımı karşıladı dam başında
vardığıma sevinçli, gözleri yaşlı
şikayet etti bir yandan
“-gadın gardaşım yer mi yoğudu da
bi elden bi ele neye getdin
seni sayıkladı durdu da!
“bara-ğidi” dedim, habar edin
Ismayıl Emminiz şabık etişsin”
“seni de ıratsız etdik gari ya gusura bakma”
dedim “-olur mu abla”
içeri girince kalkmak istedi
yastıklarla destek yapıldı sağına soluna
“Ismayıııll, Ismayılll” diye inledi..
“-ne deyodumm.. ölemedik Ismayıll
yengene de bek yük olduk, bi kaş yıldır
eziyet.. isan gısmının eti bek ağırdır
ölse de gurtulsam demedi emme
gatlanmaz i(n)sana kendi evladı bile.”
“-onu deyodum.. Haçça Dezemgil
bizim nişanı atınca barabar
dedecezim işi ğücü burakdı
el demedi eşik demedi,
böyük demedi gücçük demedi..
uzak yakın köy çalmadık gapı gomadı
herkeş nuh dedi peygamber demedi
kimse gızını bana vermedi
nayeti biz de aldık gaştıg son tefi
isanın hetasını evlatlatlar çekerimiş, yalan deği(l)
akibeti, geşmiş gün biz de everemedik Ali’yi
ARKASI YARIN
.
5.0
100% (5)