Merhaba, dünya!
(Tanıştığımıza memnun oldum)

Bir ömür vardı elimde
Geleceği bilmiyorum ama
Onu gönlümce şekillendirebileceğime inancım vardı

Sebebi olmayan bir iyimserlik
Gelip tuttu elimi
Karanlıktan korkan genç kız gibi
Hayatın kıyısında ilerlerken
Onu melekler aracılığıyla tanıdım
Anlatılmaz bir şey vardı aramızda
Tanıdığımdan beri
Nabzı benim nabzımla aynı yerde vurdu
Sanki içimde kıvrılan bir lisandı
Ve insan sevmeme sebepti
Adı “SEVGİ” diye bilinir!

Doğduğum gün zaten
Kemirmeğe başladı hayatı o saat namussuzu
Eee, ne ne olacak?
Eğer ölüme çare yoksa
Bende birgün öleceksem
Öyleyse neden mahrum edeyim
Kendimi sevmekten

Kimse baskı etmedi yüreğime
Hani tutum bilmeyen kadın gibi
Hesapsız, kitapsız
Canımın istediği gibi harcadım sevgiyi
Ki sevgiye layık bir mürit olamadım besbelli

Yarım yetim kalmış yarım kötürüm
İçimi en çok çatırdatan esef bu idi
Ne zaman ki zavallı hissediyorum kendimi
Dağıtamıyor hiçbir teselli ruhumdaki sisi
Gerçi söylenmez böyle şeyler uluorta
Veryansın ediyor bilişir mırıldanmalar
Hicranla bunalmış gibi
Kendimi üzerime basılmış gibi hissetmiştim içten içe
Hep aynı tahassüsle
Olsun artık diyorum ne olacaksa
Mühim değil sonrası

Düşündüğümde eğilip üstüne geçmişin
Ben hala yarın bugünden güzeldir diyorum
Utanmasam kendime suç isledin diyeceğim

Ama kendime en az günde bir kez ahmak derim
Hiçbir şey gitmiyor da gücüme
Bir sofu gibi vecd içinde
Kaç kez içimde hatim ettim aşkı
Sevdiğimi bir tanrıca katına çıkartıp
Nesri gibi güzel bir niyet ile
Tanrının istediği gibi sevdim
Gelmişine geçmişine bakmadan
Sevdim ya! Birçoğunu sevdim
Sevgiyi inkâr eden kişi hakka yaramaz
Hiç karışmam tanrının işine
Bildiği gibi etsin
İyi niyeti suistimal edeni

Oysa ben, sevdiklerimi hem kalbime hem aklıma yazmıştım
İki kapakçıktan ibaret kalbimin canına okuduğumu
Düşündüğümde
Patlak veriyor bir çabalayış
Onarılmaz bir yırtmaç gibi
İçimde ta içimde
İçimden dediğim
İnsana ve yaşıma aldanıp
Elim kırılsın bir daha
Dokunursam kaleme

Dün gece yine kirpiklerimi yakaladım
İkircik ile kırpışırken
Nefesim kurudu dudaklarımda
Nefret beklemiş penceremde
Ben kalkınca yatacakmış yerime
Kusura kalma olasılık
Aklım tutmadı seni
Yitirdim ihtimallerin kimliğini
H ü k ü m s ü z d ü r

Zamansız duyguları yaşatan organları kurtlar kemirirken
Sus diyor başka bir şey demiyor kalbim
İşte o vakit teselliyi aradım meşgul çaldı
Biliyorsun değil mi?
Annemin öldüğü gün de aynısını demiştim
Kırkı çıkmamıştı
Saçlarımdan bir demet düştü
Annemin öldüğü gün de böyle bomboş bakmıştım dünyaya
Ne kadar umutsuz bir arayıştır o

Süratim yine hafifçe sarktı
Dudağımda bitti bitecek bir sigara
Oturdum
Saçlarımı kulaklarımın arkasına sıkıştırdım
Başucumda
Ruhu uykuda farz ettiğim aşk
Yüreğime dayadığım sevdaya bakıp
Bir park yaparak çizgilerden
Gülbeyaz kâğıdın üstüne
Yeşillerle, morlarla, mavilerle
Dileklerin üstüne çocukların adını yazdım
Rengârenk gökkuşağını giyindirdim
Bilmediğimiz annelerin
Şiir yüzlü çocuklarına

Hayat sahasına baktım ikinci yarı kapıda
Umut-sevgi-iyi- niyet!
Üçünü kattım birbirine
Tarihsiz duyguların kertiğine bağladım
Hakka tesbih eden gönlüm
Hayâ eder yaşam hevesi kaçar
Dedim mi, demedim mi?
Yüzüm düşer
Sözüm biter
Kalbim küser
Kim bilir ne zaman kim bilir nerde
Meczup olup mecalim biter
Ram olmayı kendime bir zillet addederim
Lakin candan ayrılışın ıstırabı zor
Talih artık bu kez merhamet eder
Nice âşık var
Banada bir fatiha gönderen olur yanlışlıkla!

KAYIP YALDIZ