koyu bir akşamın özgürlüğünü duyumsuyorum
sokak alabildiğine ıslak ve sessiz..

dili kesilmiş zamanın
susuyor..
unutulmasın,
bunca korna sesindeki sızı..
nafile olan şu ki
egzos dumanları örtemiyor
sokakların çelişkili yazgısını..

gösterişli vitrinler arasında
unutulmuş resimler gibiyiz
rengimiz, eskitilmiş mobilya kokusunda satılık..


gittiğin bazı geceler yalnızlığa sokuluyorum
yüreğim olabildiğince arabesk..
"tanrı istemezse yaprak dökmezmiş"
oysa dökülen insandır hayatın içinden..
dahası,
kaldırımlar bile bazen korkakça uzanır
yolların kıvrılarak aktığı yerden..

gözlerim
hep kendinden emin duruşuna takılıyor
öyle kırgın yürüyorsunki
gel demeye korkuyorum
ya çözülürsen
ya çözülürsem..

gecekondular arasında direnen çiçekler gibiyiz
tohumlarımız keman telinde uzun bir hava..


bir sesin,
bir de alnına düşen o rüzgarımsı perçem
usulca
çalıyor,
çarpıyor,
çakmak çakmak büyülüyor hayallerimi..

dinlediğim şarkılar,
hep sen
yine sen......