Meydan okumaksa hayat
Aradaki bölümdü, ölümden çalınan
Hayata inat
Günler paniklemiş geceye koşmuş
Geceler de güne.
Güneş karanlığa sarılmış
Ay da buluta.

Ben, sonların başladığı yerde kapatmışım kapılarımı.
Kuzey rüzgarlarından çekip almışım yarınlarımı.
Kadehimden dökülmüş zehir zemberek başlangıç sonları.

Açan bir kır çiçeğiyim şimdi yol başında
Renklerin en kırmızısından rengim
Arzın sonsuzluğunda tatlı bir nağme sesim
Kokuların en güzeli bende.

Rüyalarımın penceresini açmışım, güneşin doğuşuna
Ömrümün yaz vakitlerini yaşıyorum.
Mevsim, mor kadifeli bir ahu
Bir de türkü tutturmuşum, gül nefesli derinden.

Dar vakitlerin hicran yarası, karanlığa kapanmış
Bir tutam eylül, artık ağustos ateşinde
Ama bak
Bak hala saklambaç oynuyor sobelediğim
Şakacı umutlarım.

Ağıdında sustuğum yağmurlarla konuşuyorum şimdi
Sesim sevinçlerin koynunda oynaş
Geçmiş baharların sokağından dönmüşüm
Ela bakışlarımı vermişim ayın şavkına
Yolum arşa.

Bak görüyor musun sır da tutamıyorum artık
Bu saatlerde bir kuşun yüreği gibi
Yüreğim özgür
Biraz yıldız olmuşum, biraz ay
Usul usul uzaklaşmış gönlümü örten karanlık
Bir de dilek tutmuşum
Uzak bir dağ başının bahar kokusunda
Sağanak sağanak yağmış acıya baş kaldıran umutlarım.

Hani
Yarım gülüşümü tamamlamış artık diğer yarım
Başı boş rüzgarlara vermişim hüzün karamı
Önce yitirip sonra bulduğum sevgi olmuşum ben dünyamda
Gizli bir özne olmuşum can deryamda.

Gün olmuş güneşe çıkmış, gün olmuş geceye çökmüşüm
Biraz kül, biraz duman misali
Alaz gözlerimden akmış sevdanın her zerresi
Leyla ile Mecnun misali.

Sevinçlerim yer yüzü,umutlarım gök yüzü olmuş
Bu gece de bir şiir düşmüş yüreğimin en kor yanından
Biraz da mutlu olmuşum
Salmışım yüreğimi derin deryaya.

Korkuyorum.
Olur ya
Olur ya bir gün
Bir tutam güneşimi kör bir bıçakla kurban etmeyin karanlığa.

Yüksel Beyocaktan.