10.02.2013-kozaklı
gece-02;52

gecenin bu hain,sessizliği
korkutuyor beni..
uyumak için ne kadar
zorlamışsam kendimi
ne yaptıysam,ne ettiysem olmuyor..
kapanan gözlerimi
uyku tutmuyor..

sabahlar,
ah o yaşam belirtisi ,sabahlar..
sabahlar olmuyor...
gözlerim uykuya dalmıyor..
ah,o gecenin hırçın yalnızlığı
nasılda ruhumu parçalıyor..

gecenin zifiri karanlığı
kalbimi ele geçirmiş sanki..
sıktıkça sıkıyor.
canım ha çıktı ha çıkacak
ağlamaktan yastığım ıslanıyor..
bu nasıl bir işkence..
neden geceler bu kadar uzun,
neden güneş hemen doğmuyor..

sonra annem geliyor aklıma
sakın yapma..kızım bunu kendine diyor,
gözleri hüzünlü ve nemli...
vazgeçmek istiyor yüreğim
anacığının ciğerini yakma
kızların ne yapar sonra..
nasıl başederler bu dünyayla
boş ver ,

sen yine de yalnız gecelerde
kendinle başbaşa,
gecenin hırçın yalnızlığında
günün ilk ışıklarında,
arabaların kornalarında,
caddelerde işe yetişme telaşında
hayatın içinde koşuşturmalarda
sen yine sıcacık sevginle,
hayata gülümse...
her gecenin sabahında ,
doğan güneşte..
gecenin hırçın yalnızlığını
nasıl örttüğünü,
gör,ve....
her gün sabahı bekle
bütün gece uyumasanda..

sevdiklerin için ,umutla bak hayata
belki bir gün mutluluktan ,
sevinçten ağlarım
dinmeyen gözyaşlarımla,
ıslatırım yastığımı..
belki bir gün,mutlulukla,
çarpacak bu kalbim,
mutluluk uyutmayacak bir gece..
sabahlar olmayacak,güneş doğmayacak,
bir gece sabaha ulaşmak için ,
sanki bin yıl geçecek...
zaman duracak...
ve ben öyle bir günün özlemi ile
her gün umutla bakacağım hayata,
ve bekleyeceğim seni bitmez,tükenmez bir umutla...

gönül beyan
emekli öğretmen