özgür değildin
biliyordum
değildik
biliyordun
neyi
neden değil
bunu
anlamak istiyorduk
sadece
ki
deli
bir diyalog bu
bana benzeyen
az birazda sana
delim benim
delirdiğim
kasıklarının biraz üstünde
bir
doğum
izi/inde
yeniden doğacak
bir can gibi
sızacağım ruhuna
ki
bir
tek
geceden
sonsuzluğuna
uzanacağım
sana
zamanın
geçmiş kavimlerin
en geride kalan
ruhusun denildi
hiçbir ırmakta
yıkanmayacaktı yüzün
hüzün
iki gözüm
sözün ki
kendimi bana
kendini bana öğretenim
yüreğimin inceliğinde kırılan
kırılgan
ışığım
güneşim
kızarmış ekmek kokusu geliyor
sıcağında
eteklerinde bir ev
kıyılarında bir can
ve bil ki sevgili
bil ki sevdiğim
bil ki kurban olduğum
başka çağlarda değil
bahsi geçen
bana ait ne varsa
teninde şimdi..
boynunun altındaki
morluk
saçların
kırıkların
omuzlarında
taşıdığın iz
deniz
yosun
evet sen
y/osun
bilirdik
kumunu akıtmazdı
hiçbir ırmak ki
biz deniz dik
paletinden akarken
sen
bir renge benziyorsun
demiştim sana
yola
düştüğümüzde
yolumuz
saman yolu
başaracağız
sınadık
sınandık
onca zamAN
damarlarımızda
hücrelerimizde
şakağımıza dayamıştık
sevgimizi
tehdit saymışken bir gece
ve ben göğsüme alıp başını
germiştim göğsümü
kemiklerimdeki kırılma sesine
aldırmadan
ardından bıraktığın bir not gibi
uzandım sesine
nefesine ki
soluyup seni
sesini
çektim ciğerlerime
yüreğime
çağlamışken sen
aktığın
o ırmaktan sonra
geri dönmeyecekti
artık
hiç bir
su
-yun
su
-yum
susadığım...




(...)