Şimdi bize yasak aşk
hani celladına gülümseyen ayrılıklar vardı
di’li geçmiş zamanın kanatlarında.

Sözde
yara olgunlaştırır acıları
ki nefesim iltihap üretmekte kaygısızca
ve dilime zerk edilen bu isim tuz
bastırdıkça, daha bir acıyorum
büyüyorum güyâ, seviniyorum da.

Kaygılı gülüşlerimin bir izi annem
ve babam çocuk kalan yanım.
Uçurtmaları hep sevdim
birde düşlerimi savuran martıları.
Daha çocuktum hani, kederim babam kadar büyüktü
aynaya bakıp
bugünde on numara gülüşümü öptüm
çünkü annemdi gülüşüm.

...

Saçlarımı hep rüzgâr sevdi
kirpiklerimi de o adam.
Bense en çok dudağında yaşlanan
ve nasırlaşan adımı.
Bir tek adımın geçtiği yerlerin altını çiziyordu zaman
ki artık yaşlanıyorum
ve bir daha sevmiyorum kendimi.

Kendimi en çok
tebeşirle yazılan konuşanlarda arıyorum
Çocuktuk hani
büyümeyecektikde.
Zaman orada kalsaydı hep
adım yeşil renkli tahtalarda kalsaydı
ve yazılsaydım bende
bir tek senin ömrün kadar.

Uzasaydı gece
ve zaman bizi uyutup
on numara gülüşüyle hatırlasaydı.

Keşke.