Siste nasıl gizlenirse insan,
Karanlıktaymış gibi toprak!
Başkaları yolunu izleyebilir senin,
Yenilgileri kendin ayırt etmelisin...
Yüzünün bir tek çizgisinden,
Vazgeçmemek de var
Sonuna kadar...
Herşey değişecek,
Gerçek olana doğru yalandan.
Uykumu bölen gecede,
Rüyalar çıkmayacak asla!
Unutulmayacak,
Yüzlere işlenmiş gam, tasa.
Gün gelecek bir öküden geçecek,
Unutabilir mi insan?
İnsan, öyle başlar yaşamaya işte!
Ezgilerin sıyrılır, dökülür ağzından.
Başlarsın anlamaya,
Sen misin bu, bir başkası mı yoksa?
Yabancılaşmıştır, bir gölgedir.
Bir sevinç parıltısı doluşur içine.
Kıvamını bulan mutluluklardan.
Yüreğinde ulaşılmayanın isteği,
Uzak olduğun gözler,
Bulanmaya başlar.
Öyledir ve öyle başlar...
Uçarak gök katlarından,
Toprak ve denizler ansızın
Sırtüstü geceler, yakarır durur...
Herşey yerinde dursun diye,
Sakınarak evrenden dünyayı,
Öyle ısınacaktır güneşle,
Öyle başlar yaşamak gizlerle...

Yazan Figen ANAR