Akıl almaz bazı insanlar,
çözülemez bir türlü
Ne tasasını anlarsın ne de coşkusunu
Eğer anlatmak, paylaşmak,
göstermek istemezse
Ya da bazısının hep dilindeyse
Anlattıklarına inanmak istersin,
şüpheye düşersin,
doğrumudur söyledikleri diye

Bu kadar anlaşılmazlıkla bile
mutluluk açıklanabiliyorsa eğer
Yüzüstü bırakılsan da
verebiliyorsan değer
Biçmeyi bıraktıysan,
düşünmezsen kimseye eder
Bu gemi liman aramaz,
o vakit sonsuza kadar gider

Güvenmek kalır
giderken açık denizin mazisinde
Sadece gölgendir bırakmayacak seni,
nereye gitsen peşinde
Bazen de birileri, bir çıkar bir kaybolur
diyemezsin dosttur yanımda diye
Yalnızlıktır daimi liman,
geminin tek yanaşabildiği sahilde

Kendin mi sanırsın
o geminin kaptanını
Bir lodosta alabora,
anlamazsın bile kaybedersin dümeni
Hafife almaktır en büyük zaaf,
hazırlamamak zorluklara kendini
Mecburi demir atmalar,
sadece sağlar hayatı ertelemeni

Bazen de gemi ilerledikçe
ufuktan görünmez uzaklara
Rota şaştıysa,
sürüklenirse bilinmez diyarlara
Güvenilmezleri bile ararsın,
her zaman muhtaçsın insanlara
Geri dönmek zor,
daha da zor kavuşmak tanıdık baharlara

Kimi yük taşır tonlarca
çoğu zaman bilmese de nereye götüreceğini
Kimi de insan yüzlerce,
sadece göstermek için denizi
Kimi sadece açılmak ister
kanıtlamak için özgür iradesini
Kimi de bir ömür tek bir liman arar
görmek için sevdiğini
Sabırdır kılavuz bu yolcukta,
sevmektir tek harita,
açılabilmek ve görebilmek için mavileri