Kimsem yok benim yalnızlığımdan başka
Üstadın bağlaması gibi
her daim yoldaştır bana
Bazen yanılıp eşe dosta inansam da
Dokunamam belki ama, konuşur benle,
bir hal çaresidir herşey onunla

Sığındım yine yalnızlığıma,
hiç terk etmedi ki beni,
nankörlük edemem
Sessizce değil hıçkırarak ağlarım yanında,
gözyaşlarımdan çekinmem
Of demez dinlemekten,
aynı motifleri binlerce kez de işlesem
Bazen dalgalardır seyrettiğim,
Bazen kırık bir plak çaldığım,
bıkmaz saatlerce de dinlesem

Sığındım yine yalnızlığıma,
selam olsun vefalı dostum
İşte tekrar sana derim
bu düzen mi nizami yoksa ben mi bozuğum
Ne sevdama sevda denir,
ne de işe yarar benim mecnunluğum
Ayak uyduramadım bozuk saat kadar bile,
diyemem günde iki kere de olsa doğruyum

Kimsem yok benim yalnızlığımdan başka
Hep dilimde, tarif etsem de sana manasız heyecanı,
inancım kalmadı aşka
Yaradana dua ederim,
istemem ne bu sevdayı ne de yeni baharları bir daha
Yalnızlığım da fısıldar,
gizliden duyarım, yeter artık dinse bu fırtına

Belki de, onun da kimsesi yoktur da ondan bana bağlanır
Marifetim değil,
o da sadece tek bildiğine sarılır
Gece gündüz beni görür,
bir de bilse, dünyanın rengine o da kapılır
Sevda nedir bilmez,
belki de sorar durur, nasıl pire için yorgan yakılır

Geçtim artık hem yardan hem de saydığımdan,
teselli de istemem
Dünya yalan, muhabbeti de,
kimseye derdimi diyemem
Sen de mi bırakmak istersin yalnızlığım,
söyleceklerini duymak istemem
Dünya yalan, yalanın kendisi bile,
yol verin, çekip terk-i diyar eylesem
Yalnızlığım da terk edip gitmiş,
diyecek tek sözüm, kalmadı güvenecek kimsem