Ben beni sevmeni istemiyorum artık.
Varsın sevmesin kalbin.
Ben kendimi, nefretimle severim.
Kimseye ihtiyacım yok.

Zaten sana beni sev diyemem.
Çünkü biliyor musun,
Galiba ben bile kendimi sevmiyorum.
Sana beni sev demem.

Hayatın zor olduğunu,
Sen gidince anladım.
Bu yüzdendir kıvranışlarım,
Ben acı çekmeyi yeni öğrendim.

Kimsenin ’neyin var, neyin yok?’ dediği yok.
Bu yüzdendir haykırışlarım.
Ben bilmiyordum, dostlarımın yalan olduğunu.
Yeni öğrendim.

Şimdi ben gitsem ne olacak,
Kalsam ne olacak sevgilim ?
Kim için kalıyorum,
Yada ne için gidiyorum ?

Sebebim varmış meğer benim.
Hayatımı sürdürdüğüm birisi varmış.
O da ’sen’mişsin meğer.
Ben bilmiyordum,
Yeni öğrendim.

Tutup tutup en sonunda patlattıklarımız vardır ya hani,
İçimize sığdıramadıklarımız..
Sen benim içime sığdıramadığımsın sevdiğim.
Her dakika haykırdığım..

Yaram varmış meğer benim.
Acım ne de büyükmüş öyle..
Dayanamıyormuşum ben.
Kaybediyormuşum.
Yeni öğrendim.

Hiçte öyle güçlü filan değilmişim meğer.
Güçlü sanıyormuşum kendimi sadece.
Asıl güç şimdi lazımmış bana..
Oda yokmuş işte.
Güçsüz kalmışım sen gidince.
Yeni fark ettim.

Ben bilmiyordum bir tanem.
Hayatın bu kadar karardığını, bilmiyordum..