Renksiz hayallerim var benim.
Senin gibi, benim gibi,
Eski ’’biz’’ler gibi..
Hepsinin rengi kaçmış.
Belkide ölmüş.
Kim bilir ?

Ölümü kimse bilmez.
Peki ya yaşarken ölmek ?
Hapsedilmek bir bedene ?
Hepimiz korkuyoruz ölümden.
Belkide ölümden değil,
ÖLDÜRÜLMEKTEN.

Sen hep böyle miydin sevgilim?
Hep mi katildin ?
Yoksa bana mı özel bu acılar,
Bu ayrılıklar bana mı ait ?

Sevmiyorum artık seni.
İncittin kalbimi.
Kırdın.
Yok ettin belkide..
Kim bilir?

Ama sevmiyorum artık seni.
Senin beni sevmediğin gibi.
Bitti sevgilim.
SEVMİYORUM BENDE SENİ.

Unutmak istiyorum kendimi,
Yol kenarında biriken kuru yapraklar gibi.
Kaybetmek istiyorum.
Karışmak toprağa..

Seni de silmek istiyorum.
Sevmiyorum ya hani şimdi ..
Bittin ya sen..
Kabullenmek istiyorum.

Lütfen sevgilim, lütfen..
Anılarını al ve git.
Sevmiyorum seni.
Sevmeyeceğim seni.

Gönül tükendi.
Gönül ağlıyor hala,
Öldürüldüğü için.
O da korkuyordu herkes gibi.

Evet sevgilim.
Korkuyorum senden artık.
Daha fazlasını yapamazsın ama,
Ya yaparsan işte.
Korkuyorum.
Git artık.

ANILARINI AL VE GİT.