Kal diyemiyorum sana..
Git de diyemiyorum..
Bilmiyorum..
Simdi kalbim ve aklım birer hudud..
Sıkışmış kalmışım iki duvar arasında..
Sevmiyor muyum?
Haşa, ALLAH’a inancım, sevgime güvenim bitmez...
Seviyorum seni..
Anlaman için şimdi binlerce benzetme yapabilirim..
İster çölde suya muhtaç gibi de...
Yada o meşhur şiir misali,
"Yaşıyorum çok şükür der gibi"...
Yada şirin’in ferhat’i sevdiğinden beter diyelim..
Ama biliyorum gerek yok hiçbirine..
Çünkü sen bir baktın mi gözlerime, görürdün sevgimi..
Biliyorum yine baksan yine görürsün..
Ama işte, tam da burda tıkanıyorum..
Yine bakar mısın gözlerime?
Yine izleyebilecek miyim seni saatlerce?
Birlikte gülüp birlikte ağlayabilecek mıyız yine?
Birlikte hayal kuracak mıyız ?
Simdi tüm bunlar 3 harfe bağlı...
"Kal"da desem "Git" de desem...
Kaderimizi belirleyecek o 3 harf işte..
Çıkmıyor, çıkaramıyorum dilimden...
Dilim dönmediğinden değil,
Yüreğimde o cesaret yok..
Senin ellerine bırakıyorum..
Hani o beni sardığını hayal ettiğim ellerin,
İşte onlarda şimdi geleceğimiz..
Kalsanda ellerinde, gitsende ellerinde...