Öyle çok seviyorum ki seni…
Gecenin köründede, sabahın ayazındada…
Öyle çok seviyorum ki seni..
Uykusuz gecelerde de, uykunun mayhoşluğunda da..
Telaşlıykende seviyorum seni,
ve bazen usul usul, sindire sindire yüreğime…
Ben..
Ben seni çaresizliğimde de seviyorum,
en bahtiyar halimde de…
Yüreğim sıkışırkende seviyorum, huzurun doruğundaykende..
Sevdiren RABBİM iken, yüreğin yüreğime eş iken…
Seviyorum seni sevmeyi…
Şöyle bir düşündüm bugün…
Etrafımda onca ses, onca uğultu dolaşırken…
Duyduğum tek ses, hayalimdeki SEN iken !
Kendimi senli düşüncelerde boğulurken buldum..
İster hayat veren bir damla su de,
İster adını hayat öpücüğü koydukları o şey işte…
Sen „varlığı bana hayat verenim“sin ..
Senin bana hayat verdiğin o gün işte,
and içtim kendi kendime…
Madem o,
Madem o bana hayat verdi,
Bende Hayatımı bu ADAMA vereceğim diye,
and içtim…
Söz verdim…
Kötülerde olacak ama güzel günlerle aşacağız diye..
Birbirmizin hayat öğretmeni, hayat arkadaşı olacağız diye..
Hani Hatırlar mısın…
Bir gece söz vermiştik birbirmize..
Haydi, herkes hayalini yazacak demiştikde,
Yüreğimizden geçenleri satırlara dökmüştük..
Senin evlilik teklifi hayallerin, benim aile kurma hayallerim…
Ömrümüzün tanıtım filmi gibiydi o gece, hayallerimiz zihnimizde..
Dedim ya Can Özüm,
And içtim senli geleceğe !
Bu günlerde, daha güzelleride bizimle olacak inşallah…
Birlikte yumup gözlerimizi, birlikte açacağız sabaha…
Bir yastıkta geçireceğiz yıllarımızı…
Aynı masada doyacak karnımız,
Ve aynı küçük bedenin başında sabahliyacağız ağlama sesleriyle..
Aynı evin anahtarını taşıyacağız seninle..
Ve Aynı secdeye değecek alnımız…
Diyorum ya Can Özüm,
And içtim senli geleceğe inşallah…
Bu yolda tüm zorluklara da EYVALLAH….