Bir bakıyorum gözlerim en kara bulutlarla yarışıyor..
Bir bakıyorum dertsiz bir bebek kadar içten gülüyorum..
Tuhaf bir hal aldım senden sonra..
Karışığım çok..

Kimi zaman çok kararlıyım astığım astık kestiğim kestik
Kimi zaman nefes almaya bile karar veremiyorum..
Sanırım yıldım yaşamaktan…
Karışığım çok…

Bazen kelimeler sıra sıra kendiliğinden diziliveriyor…
Dökülüyor kalemimin ucundan sayfalara…
Bazen iki kelimeyi bir araya getirip konuşamaz oluyorum…
Bilmiyorum bana ne oluyor… Karışığım çok..

Tanıyamiyorum kendimi… Tanıyamiyorlar beni..
Aynaya bakıyorum göremiyorum..
Elimi kalbime götürüyorum hissedemiyorum…
Varmiyim yokmuyum bilemiyorum..
Karışığım çok…

“Kendine gel” diyorum kendime..
Tuhaf ama gidecek bir „BEN“ dahi bulamıyorum…
Yarım mıyım..? Parça Parça mıyım…? Yoksa bir Hiç miyim…?
Farkına varamıyorum…
Ama anla işte…
Karışığım çok…!