Çoktandır kırgınım
Dallarımı kırdığı için rüzgâra
Bilirsin
Çiçeklere hayat taşırdı eskiden
Lakin
Mevsimler çabuk değişir
Tıpkı insanlar gibi
Sen buna denge diyorsun
Bense
Kışın soğuğuna tutulmuş
Ilık bir rüzgâr gibi
Tepeden tırnağa üşüyorum

Yanlış zamanların doğru insanı
Ne zaman aklımda bir soru olsan
Diğer soruya sebepsin
İki dakika cehennem olsan
Dünyada bir ömür ederdin
Ki yalnızlığında merhameti varmış
En çok seni kustu içimden
Bir rüyalık uykularda
Var olduğunu ispat etti
Seni içimde öldürürken
Ölüm ve aşk gerçektir.
Yürekli olmak gerek
Çünkü gerçeği yaşamak
Asıl cesarettir dedik



Ya Bismillah la düşüp girdabına
Yoksul bir aşk taşıyorum güne
Ve hep Yarsız kalarak düne
Hatırlayarak hayatta kalırım belki
Ama unutarak da devam ederim elbette

Affedersin kul!
Cüretimi bağışla
Alayı yalnızlık bu şehir
Bir zamanlar kutsal saydığımız
Gerçek insanların emrindeki
Aşkın asaletine tükürdüm
Ve kavmimden öğrendim
Tükürülenin yalanmayacağını
Anladım ki sen
Meyillimişsin içimizden g/itmeye
Sür saltanatını, bu yara açıkta kurur

Velhasıl kelam
Sen sağ ben sefaletken
Suda beliren suretini
Sakladı susup giden
Oysa yüreklidir demiştim
Dallarım kırıldığında
Daha kaç defa ölürüz
Öyle olur olmaz filan…
Ama sen hiç düşünmüyorsun
Karanlığa neden gece denir.
Ve suya yağmur