verilen zirai sözler
köz olmuş yüreği annelerin
söndürülmüş her sigara bir dağ yıkar
çiçek açmaz memleketlerde

bahar da ağlanmaz, oğul ağlama derin hasretlerde
kentlerde sokak lambaları dayanmaz, uzatır yolları
kar altında kaç kardelen
itfaiye sesiyle şu şırpıntı korkulukları sarsar

ağlarını örmüş gece
karanlık aralıktan mıdır bilinmez aydınlığa yakın
şişme bir teori putlaşır kamusal vicdanlarda
yüzler gülmez
solgun bakış
zoraki fer her makyaj
hüzünaltı çocukları her tatminkarsızlık

kuşlar allık kullanmadığı için daha güzeller ya
bu sıra kral sofrasında fahişelik yaparken soytarıya
bir erkek bir kadın isminin baş harfleri kirlenir her havluya
faciadır evcilleşmeyen beraatı mümkünatsızlık
gözlerinden öper her teselli
bu satır sonrası refüjedir her yavru kedi
apse yapar her bokun azı çoğu
ruh da
beyin de

şimdi o kadar sıradışı ki her jilet
kaç kıl kestiğini bilmeden öldürür hayreti

yine de aldırma deli gönül şu furyaya
asfalttan iliklenmiş her yol bir gün çözülür
çamdan olmasa da
bebekler beşiksiz kalmaz ölümden yaşamaya

oğul gözlerim eczasız, kan çanağı, çuha sandığı
naftalinli acılar bana ne olur yaşatma
uyu haydi var olmaya

bana bakma e mi, ben çoktan kırıldım güneş ışığıyla