Benim olmayan duygular,
Düşünceler girdi araya.
İşte ruhumun
Karanlığındaki esirliğinden
Gecem beni kurtarmaya geldi.

Ay sıktı düğümlerini boğazımda
Yıldızların içinden.
Mutluluk sözcükleri akıttım,
Güneş gibi,
Alev alev yandı dilim.

Başıma taç gibi çivilendi;
Kemiren içgüdüler, tedirgin eden
Sonsuz istekler, kıskançlıklar, kaygılar...

Üstü çiçeklerle bezeli bir toprak gibi,
Bedenimi örten aşkın giysisini,
İçimde taşıyordum
Ama ben çıplaktım...

Çocuk sesimle bir çıhlıktım!
Ve sevincim sessizliğimdi...

Yüreğimin özlem rüzgarlarıyla süpürülen
Yağmurların bulutları nereye saklandı.
Buruk öfkem hiçbir kulak, hiçbir göz
Kendisini yakalamasın diye,
Sözcüklerle dudak kesti bir bıçak gibi.

Bastırılamaz yüreğim parçalandı,
Ellerinin arasında kaldı.
Asılarak bakışlarına, sürüklenip, çekilip
Kahramanca kaçışlarında,
Terk edilmiş ve dalgın...

Unutulmuş yüreğim ölü gibi,
Kanatlarının gölgesinde son buldu...

Figen ANAR