Koskoca vatan haini,
İhanetle cebelleşiyordu şimdi.
İntihar süsü verilmiş bir kalbi vardı,
Minnacık hayalleriyle birlikte.
Küçük ve sevecen çocuğu öldürememişti içinde.
Yazıktı ona.
-ki bir vatan haini içindeki çocuğu öldüremezse hiç kimseyi öldüremezdi-
Kusura bakma dostum,
En büyük kabahat senin öldüremezsin içindeki yaramazı.

Koca devleti yıkamamıştı vatan haini,
Ne kalp yarasıymış sendeki.
Anlayamadım gitti.
Ak bağlamıştı saçları,
Gözlerinin altı mosmor.
Yine fazla kaçırmıştı kokaini.

Silah kullanmasını iyi bilirdi vatan haini,
Ama okuma-yazma deseniz tam cahildi.
Ruhu bozulmuştu,
Psikolojisiyle birlikte.
Çok can almıştı,
Bir yosmaya yüreğini kaptırmadan önce.

Rotası olmayan bir gemi
Kendi rotasını ilan ediyordu kaptan sayesinde.
Ruhunun kaptanıydı vatan haini,
Bir yosmaya aşık olmadan önce.
Ne küfürler ederdi gece gece,
Anasını avradını kata kata,
Yüzünde süzülen yaşları sile sile,
Yas tutarcasına,
Küfürler ederdi hem kendine,
Hem ona.

Piyano çalıyordu vatan haini,
Anasını ağlatıyordu resmen.
Kiralık bir ev kadar yalnız,
Ve hakkını veren bir köleydi..
İğnelerin hepsini batırıyordu koluna,
Ah diye attığı çığlıkları,
Bir o kadar sahte,
Bir o kadar da yoksuldu.
Hakkını veriyordu yaptıklarının,
Güzelce’ne ölüyordu.

Akrep yelkovanla öpüşmeden ölmeliydi,
Zaman geçirmeden.
Kum saatindeki kumlar bitmeden.
Tutmayın vatan hainini,
Şuanda ölmesi gerek.
Ölmesi yosma için önem değildi,
O yine bulacaktı yolunu.
Olan içindeki yaramazı öldüremeyen,
Öldürülmüş süsü verilen kalbi olan,
Ruhu kabir azabı çeken,
Minnacık hayalleri olan vatan hainine olacaktı.

Gözlerini kapadı vatan haini,
İyi geceler dostum.
Yosma ise hala uç kuruğundaydı.
Vatan hainin cesedi,
Yalnızlık mezarlığına defnedildi.
Bedeni toprağın altında
Ve solucanlar üstünde geziyordu.
Bedeni çürük elma edasındaydı solucanlarla.
Ölümü hiç kimseye kahır vermemişti,
Kim ağıt yakardı ki onun arkasından?
O sadece içindeki yaramazı öldüremeyen bir vatan hainiydi.