Bir şiir ol benim için
adın hafif kalsın kelimelere
gözyaşlarım dökülsün kefene
bütün zorlukları asalım tek tek
dar ağacına
bugünde kırılmasın şu kalem
tutulsun tüm dilekler
kayıyor yıldız az öteden
balçığa bulanıyor kalbim

gökyüzü yalnız
ay ürkek
yıldızlar yaramaz
güneş bitkin
karanlığa karşı
çapulcu hayallerim
ölsün tüm cümlelerim
ağlarsam namerdim!

tükenmişlik sendromuna tutulmuş umutlarım
susturulmuş tüm periler
tüm çıplaklıklarıyla!
düşünmüyor değilim;
kalbimi atom parçacıklarına ayırmayı
sadece bekliyorum
bir mucize olur diye

bağımlısı oldum yalnızlığın
ümitlerimin bekçisi
akciğerlerim oksijensiz kalıyor
ışıklar tek tek sönerken
siyah beyaz televizyonumdan
küme düşmeye hazır bir aşkı izliyorum
gözlerim kangren
ve dudaklarım hadım edilmeye hazır

kokusu burnumu sızlatırken
bir çocuk parkının en ucuz köşesinde
kendime bir çocukluk hediye ediyorum...
darbe yapmaya hazırken alyuvarlar
kalbim kesiyor kan pompalamayı
mahsus konuşuyor dudaklarım
aldırma sakın
bırak konuşsun boşa
ben kalbini kaybetmişim nasıl olsa
neyse...
sana iyi kirletmeler;
kalbini...