"ben her bahar pişman olurum
güneşe kanar baharlarım
orospu bir gülüşün gamzelerine
yaprak yaprak teslim olurum..."

Y.Erdoğan




göbek çukurunda kudusü oynar bu şehir.
paris sıkıntısına yenik düş/l/er
halep ağrısı duruşlar.
afsunlar koca karılar taş evleri
onanmaz düşküleri
ağlasa da yabancı
dolmaz üst üste binen
mozaik mezarlar



hayal/et adımları atar yaban/cı.
şehrin duvarlarındaki
argın gözyaşlarına dalar
bir düş perisi.
yaban/ca dolaşır bir şehrin
secdedeki yüzünde.
alnı henüz okşanamamış bir sevgilinin
henüz kehanet edilmemiş çizgileri ellerinin
üryanlığına eğilir başı erden düşlerinin



tüm büyük kentlerin hayalini
/ayaklarının altında
paralanan çakıl taşlarının ömrünü
piç eder
gücü yettiğince
dilindeki yılanın zehriyle



topu topu iki mevsimden düştün
yorgun aklımın kaydırağına
kışdan bozma sonbaharlarıma
/zaten bu şehirde bir yazı sever insan
bir de seni./