hadi düşelim sevgilim düşlerimizden,
zaman sarkacından bakıp yüzlerimize .
bir birimize aşkı fısıldayalım,
o çok eleştirdiğimiz şiirlerle.
sonra biraz ağlamak
biraz birazdan
ve her şeyden ayrılalım.

bir kadın acı acı ağlasın şimdi ,
Tom Waits beklesin sırasını ve
arabesk bir şarkı çalsın minibüslerde.
üzerimize işçilerin çarpışan ellerinden başka
romantizm gelmiyor hala.
biraz kürek ve balyoz sesi.
yıkmak bildiğim en iyi iş desin vasıfsız bir işçi

dur sakin ol şimdi
nefesini tut
bu bir halk ayaklanması.
ve barındırmaz içinde lirik cümleleri
duyunca kelimeleri sanatsız hemen anlamalı.

ali ayşeyi de sevebilir bu durumda
tam tersi de olabilir çoğu zaman
ama ne ali Alidir ne ayşe Ayşedir
beşeridir ve herkes sevebilir.

ahh benim yüreği alev alev sigarayla yanan kardeşim
biz burada şimdi biraz daha çekiç seslerine hasret
sense bir ekmek hem de belediye kuyruğunda.
sonra soğan da romantiktir tenceresi kaynamayan evlerde belki bir parça et.

hadi vur ve yık poetikamı.
aynı nefeste çıksın nefeslerimiz
haykıralım tüm acılarımızı
-bize de zam, biraz daha zam
sonra beklenmedik vergiler
yaşamak bile lükstür üstelik bu coğrafyada

bebeklerden ve kadınlardan bahsetmek istememe nedenimi boş ver.
daha fazla arabesk biraz daha acı
sonra gözyaşı.
elden ne gelir’imsiler teselli mi olur şimdi
hep aynı cümleler ile hep aynı kalafat.

vur kardeşim balyozu
vur ki yıkılsın duvarlar
acı her yanı sarsın ve yaksın ciğerindeki dumanın arabesk acısı.