düşmüştür
ve yaralanmış bir gönlü sevmek her daim ağır ve acıdır
duvardır hissettiği yaslandığında sırtındaki izler
ki izler sonsuza dek kalandır.
ağırdır korda yüreğe yaralı bir yürek
bu bir yüzün can çekişerek
geceyi ve gündüzü ardında bırakmaktır

düşkündür
topraktan haz etmeyip
kendini inkar etmektir.
düşeceği yeri bilmek gerekir
saklanmaktır yine de düşerken ruh
hele ki sevmekten mütevellit ve mügayirken beden arşa ve toprağa
korkaklıktır
incinmekten görünce kaçmak
aynı yüzü yüz bin kere ezber etmişken


ve Musa elinde asa ile karşılarken kavmini
sen çık aradan demiştir tüm korkaklara
ve bu bir ağaç kadar yalandır açmış çölün ortasında
ve arasında yeni yetme bir şair filizlenir
bu bir alaycı kuştur

düşerken zamana dokunmak gerekir
dünün dinini ve dilini değiştirip
dokunarak ve dokunmak
zamana perde bağlayıp yeryüzüne salmaktır
günahtır
günahı saklamak için kaçmaktır
utanmaktır...