-tek inkarı suretinin
tırnak diplerimden körermiş
afyon hüzmesi gözlerime uzanan
kül kalıntıları.
sesimde duman sarısı bir kış ikindisi
senin gördüğüm yerlerinin allak bullak sanıcısı
ve bu gidişle rutine binecek Allah’ım
sabah ezanı sonrasında adını
zikredemediğim bir ölünün selası-
dedi şeyhim.




sesimin sesinden peydahladığı sözcüklerden
paslandı kulaklarım .
omuz omuza verdi
bir iskemlenin komşuluğunda
bekaretini kaybeden yalnızlığım.
aynı camda tüttürdüğümüz
sigara dumanının sarhoşluğunda
aklım hala avuçlarının sıcaklığında
yüreğim senle bir asansor kabini yalnızlığında
leyla’nın kendi kör güzelliğine saplandı
göğüsümü delip geçen çöl çiçeği
ben gördüm diye
ve sen de korkma diye
tüm bu tüyü bitmemiş dualar.
ölümümü arz ettim seccademin deminde.




ayağım ıslak saçlarında kaydı
yüzümü yüzüne çevirip o akşam üstü
-saçları çiğlenmiş ütopyanın en kuytusunda
en az bir tütün sarmak kadar sıcak soba kenarında
ve aldanmak düşlerdeki o safcacık umuda-
yan yana yürümek bile keyflendirdi



Ben çoktan sustum
solak notaların bittiği o dramda
göğüslerin anlattı bana şanslı kuzgunları.
bir kadın
çıplak yalnızlığıma gülüp
kendimde dile geldi.





yirmibeş/onikibinoniki