ŞİİRİ VURDULAR


gözünü açamadı günlerce
başı
nakışlı beyaz yastıkta kaldı
ateşler içinde
kor ateşler
evin direğiydi o
düştü elden ayaktan
ekmek bölemedi elleri
ıslık çalamadı dudakları
ayakkabılarını giyemedi günlerce
kara gözleri
ağlayamadı acıya
sevince gülemedi
bunlar ne ki bunlar ne ki
diyecekleri vardı daha
diyemedi onları diyemedi
anlatamadı onu bekleyenlere düşlerini
canı daraldı nutku tutuldu beladan
gözü karardı gün içinde acılardan
düzen veremedi yüreği diline
kalemi tutamadı ki elleri
şiir yazamadı

şiiri vurdular aman dinlemeden


bilin ki kusursuzdu
arı edebi biliyordu
biliyordu töreyi
töre
töre olalıberi
bir karakalem
bir dal kagıttı bütün derdi
çok istedi bunları çok
bu yüzden düştü başı damlara döşeklere
nakışlı beyaz yastıklara


şiiri vurdular dostlar
haberiniz ola





Şükrü BEŞİKTAŞ