KAR GİBİ...


Kör pencereli sokakların dövülür kapıları
İsyan güncesinde uyurken caddeler
Virane evlerin çatılardan süzülür duman
Kömür kokulu türküler salınırken gecelere sessizce


Paslı sürgüler arkadan kapandı
Kapaklanırken gökteki bulut yerlere
Sırılsıklamdı sıkılgan yalnızlıklar


Nedensiz gitmeler diz üstü çökerken şehirlerin çıkışlarına
Harami baykuşlara kalırdı belki de saçak aralıkları
Vuslatın nakkaş ellerinde dantel dantel çizilirken ayrılık


Son nefesindeki esintilere kalırdı eskiler
Zulalara atılmış kelimeler suskundu kararan akşam gibi
Bir dağ başına kar yağarken gizliden gizliye
Güvercinlerin kanatlarına sarılırdı bir beyaz
Don öncesi sarkıt hazırlığındaydı kirpiklerdeki nem

…

Hasret nöbetleri tutar beni saatler üç beşi gösterirken
Kovarken uykularımı gözlerimden
Herkes kadar bilirim ki uyku ölümün yarım halidir
Maksat seni tam görmekse rüyalarımı da defetmeliydim
İşte bu yüzden sırf bu yüzden haram kıldım tüm yatmaları kendime


Varsın yataklar yokluğumda üşüsün ben dışarıda gezinirken
Kimin umurunda dışarıdaki zemheri
Yanımdan ıslık çalan öyküler geçer
Tırnağını toprağa geçirmiş yaprak savrulurken karlarda
Buz tutardı hep yalnızlığın önünden geçen yollar…


İnce taş köprülerin altından akarken derin nehirler
Zembereği şaşkın dünya dönerdi mevsimlerin etrafındaki hayatta
Köstek olurdu tüm saatler yarım kalmış sevdalarda
Duvarlara asılmış takvimlerdeydi mevsimlerin geçişleri
Kar dökümü iklimlere isyan başlatırdı koparılmayan yapraklar


Dört nala giden Arap atlarının yelesinde sallanırken kavuşmalar
Toynakların izleri kalırdı deli sevmelerin hatırasından geriye
Çiğnenen şarkıların en güzeli Çingenelere bırakılırdı geriye
Pembe bir gülümseme, bir gri bulut, kar dökerken her yere


Üşümeden kar gibi sevmek ne güzeldi kış çökerken sevmelere…
Üşenmeden, düşünmeden, üşümeden üstümüz... ( yarımtı şiirler)