Ruh kalıba sığmaz -cenge tutuşur-
Eziyet eder canlandığı bedene
Şiir dilinde konuş
Susma diye vesvese verir günün her saatinde
Ağıt yaz türkü yak sitemleri dillendir
kalemin ucunda canlansın sözcükler
Bağır avaz avaz isyan et
-Yaz kalem-

Hüzünlerden öfkeden can kırıklarından
Sığ akşamların payına kaç yalnızlık
Kaç hayal kırıklığı düşer
Şiir dilinde yaz
İşgâl etmesin düşünemeyen beyinler kalemini
Vicdanları prangalı dilleri yalan
Kem sözcülere geçit verme
-Vur şiir dilinde-
İncitmelerine izin verme
Sevgi dolu yürekleri

Yaratılmışların en şereflisi ’insan’
Yok daha üstünü
En büyük değer insanın kendisi
Bunun farkında olmayanlar akıtır dilinin zehrini
Kırar gönül kâbesini
Ağlar Filistin’li bebelere Irak’ta eziyet gören
Myammar’da katledilen müslümanlara
Timsah gözyaşı döker
Dış dünyada yaşananlara üzüldüğü kadar üzülmez
-Yanmaz bir kez bile-
Ülkesinİ savunmak adına üniformasını kefen yapan
Yirmi yaşında vatan toprağına gelincik gibi düşen -şehit olan gençlere-
Bir yaşında katledilen bomba ile yakılan bebelere

Bedevi kılıklı sahte dervişlere biat eder
Günümüzdeki ağlak mesihler
Binbir yalanla saltanat kayığında gezer

Takvim yaprakları sararıyor tek tek
Eksiliyor yaşamdan saatler
Ömür terazisinin kefeleri denk değil
Her geçen gün düşüyor -insanlık ibreniz-

Temizlenmiyor kirleriniz
-Öyle kirli ki insanlık-

Temizlemeye dualar yetmez
Mezara bir karış kala işe yarar mı tövbe etmeniz


Riyâkârlığınızı itiraf edecek kadar yürekli olabilseniz
Unuturum belki adamsızlığınızı
Kalleşçe arkadan vurmanızı

En büyük sevda vatan sevdası
Ölünce gömülecek toprağınız yoksa
Özgürlükten söz edebilir misiniz
Üstünde yaşadığımız toprak hepimizin
Vatan bayrak sevgisi imandan gelir

İnsan olmayı sevmeyi deneyin
Kardeşlik elimi çekmeyeyim
-Vurmazsanız neden vurayım-

Sığınmayın ödünç alınmış sahte isimlerin arkasına
Sizin aslınız da Muhammed MUSTAFA

DENİZ_DERYA35