Eylül’ün son demleri son çırpınışlar
Hazan soldursa da ağaçlarının yapraklarını
Gün batımın aynı
Şiir gözlü kadın gibi
Muhteşemsin İstanbul


Habersizdim hasretinden
Anımsamak istemedim belki de güzelliğini
Ne kadar özlemişim aslında seni
Yedi tepe gökkubbenin altında
Ne çok sakladın beni


Bir kahve molası
Arnavut kaldırımlı sokaklarında
Yağmur çiselerken
Sokak şarkıcıları şarkını söylüyor
Sen gibi hüzünlü ve çok eski
Geçmişi yudumluyorum
İstanbul antik bir masal kenti
Tanışıklığımız yıllar öncesinden
Bir öğrencinin kollarına ilk atılışı
Yedi tepeli aziz İstanbul
Ne çok korudun beni


Unutmamışım ah! İstanbul seni
Yıllar geçse de üstünden
Ne çok anı biriktirmişim senli
İyot kokunu çekiyorum ciğerlerime
Rüzgâr esiyor yağmur ve ıtır kokuları karışıyor geceme
Gözlerimi kapatıyor avuçluyorum tarihi kokunu
Toprağı elime alıp sıksam
Tarih fışkıracak her köşenden


Ne kadar mağrursun İstanbul
Sevgili kadar güzel adın
Yedi cihana bedel
Yedi tepe yedi gizem


Bir sigara içimi kadar geçmiş zaman
Dün gibi
Sancılı ayrılışımız


Seni görmek ömre bedelmiş meğer

İstanbul ne çok özlemişim ben seni
İlk aşk
Sevgili gibi

DENİZ_DERYA35



Bana sürpriz yaparak şiirimi seslendiren ve sözlere anlam katan,hayat veren nefes olan sayın Baki Evkaralı’ya çok teşekkür ederim.