biz aşkı yazarak değil, yaşayarak öğrendik..

Mevsim sonbahar
Keskin bir yosun kokusu var havada
-genzim yanıyor-
Baharın yeşilini arıyor gözlerim
Bozulmuş bahçelere
Sararmış yapraklara bakınca içim acıyor
Güllerin yaseminlerin kokusunu
Birde senin karanfil kokunu özledim
Beni sevmeni özledim

Yıllar sonra ıssız bir koyda
Mavinin en uç noktasında ellerimizin birleşmesi
İhtimaller dahilinde bile değilken şimdi
Gözlerinde denizi seyrediyorum
Mevsim yine sonbahar
Hava soğuk yağmur yağıyor ıslanıyoruz kimin umrunda

Martılar bile bıraktığımız yerde bekliyor sanki
Ürkek, ıslak bir garip bakıyorlar
Gözyaşlarımız birbirine karışırken
Bu kez martıların komik hallerine gülemiyoruz
Nefeslerimizle birbirimizi ısıtmaya çalışırken söz veriyoruz
Ellerimizi bir daha bırakmayacağız
Ayrılığın diyetini peşin ödedik biz yıllar önce

İzin vermeyeceğiz bizi ayırmak isteyen kadere
Ayrılık yok
-bu sefer olmaz-
Sen vav olacaksın ben elif gibi dik duracağım
Kafa tutacağız hayata

Daha önce de söylemiştim demekten nefret ediyorum ama
Biliyordum bir yerlerden kırılacağımızı
Fırtına bir kez daha vurursa
Şiddetine dayanamayız dağılırız
Bir kaç dal kırılmakla kalmaz
Kökünden sökülür hayat ağacımız
Nefessiz kalırı
z -yapma yâr-
Puslu pencerenden dünyama bakmaktan vazgeç
Hatalarını bana yüklemekten bıkmadın mı hâlâ

Vurursan bir daha
- gözlerindeki denizi geri alırım-
Yüreğine basar geçerim
Can kayığının rotasını çevirir
Menzilinden çıkarım
-yaktırma gemileri-

Gönlümün değişmez kıblesi
Taşırma suyun öfkesini-restini görürüm-
Yıkılırsa bend
Altında kalır -boğuluruz-
Soluksuz bırakma bizi

Yüreğimde yas var
Ömrüme nefessin demişken -ağyar olduk yâr-
Efkârımdan sızlayan gönlümün serzenişleri say
Bu nokta atışlarını
Bitir öfkeni soluma zehrini


Gülümse gün ışığım
Aşkın tek makamı var
Düş kahramanı değil gerçeğiz yâr


DENİZ_DERYA 35