Ben şairim
Susamam haksızlıklara karşı
Dayanamaz yüreğim
Sabredemez isyan ederim

Ben şairim
Dizerim kelimeleri gırtlağına
Kendini bilmezlerin soysuzların
Boğazında düğümlenir sözlerim

Ben şairim
Hoşuna gitmez kimi ifadelerim
Sahtekarların düzenbazların
Huzurunu bozar
Uykularını kaçırırım bazılarının

Ben şairim
Eğrilik olmaz sözlerimde
Cetvel misali Yunus’un
Dergaha taşınan düz odunlar saplanır
Ok gibi kulaklarına sözlerim
Doğruyu duymak istemeyenlerin

Ben şairim
Kelimeleri büker şekil veririm
Dizelerimde tomurcuk tomurcuk
Kardelenler açar
Yürür üzerinde insanlar
Kelimelerden yaptığım köprülerimin

Ben şairim
Sevgidir beni besleyen
Bana hayat veren
Gönüllerdir benim mekanım
Sevgi besletir sevgi büyütür beni
Sevgisiz gönüllerde yoktur durağım

Ben şairim
Şiirler bende yazılır
Güfteler bende bestelenir
Şarkılar bende söylenir
Kelimeler koşar gelir
Kalemimin ucunda tutuklu kalır

Ben şairim
Karlar bende erir
Buzullar bende ısınır
Baharlar bende açar
Bülbüller bende şakır
Bir sevda masalının gizeminde
Devler cüce kalır

Ben şairim
Atılmaz kimyasal silahlar
Yağmaz bombalar gökten
Parçalanmaz Mostar Köprüleri
Ve kırılmaz taşlarla çocukların kolları
Yıkıntılara yer yok dizelerimde
İnsanlığa adanmış mısralarımda

Ben şairim
Kavgasız kelimeler yazarım
Savaşlar biter dörtlüklerimde
Barışa koşar insanlar
Kafiyelerimde süngüler kırılır
Yaralı güvercinler
Ağızlarında zeytin dalları taşır

Ben şairim
Yasaktır benim coğrafyamda
Savaşa çağrılar yapmak
Namlulara mermiler sürmek
Kara tanklarla çiçekleri ezmek
Yasaktır

Ben şairim
Bundan böyle yasaklıyorum
Savaşı hatırlatan tüm kelimeleri
Karşı gelenler kapatsın yüreklerindeki
Kaldıysa insanlık onurunun vanalarını

Ben şairim
İnsanlığa armağanım
Ne savaş ne süngü
Ne barut ne namlu
Sadece
BİR BEYAZ GÜL
BİR BEYAZ GÜVERCİN
Ve
BİR BEYAZ KARANFİL

Faruk ANBARCIOĞLU