Bir gün bir yunus balığı karaya çıkmış
Gözlemlemiş tüm insanların yüreklerini
Kimisinde çıkarlar üst seviyedeymiş
Kimisinde tatlı dostluklar önemliymiş.

Çıkarlar dünyası hep bir büyük menfaate yönelirmiş
Kazandıkça daha çok daha çok isterlermiş
Hep koşmaları yönelişleri menfaatlereymiş
Birbirlerinin sadece yüzlerine gülerlermiş
Kara günde dost olduklarını görememiş
Zavallı yunus balığı bu menfaatçi insanların

Bir de maddi güçleri zayıf dostlukları güçlü
Az sayıda insanları görmüş yunus balığı
Yardım ellerini uzattıklarını görmüş birbirlerine
Sadece yüzlerinde değil gönüllerindeymiş gülücükleri
Hiç sönmezmiş gözlerindeki parıltılar
Dudaklarındaki tebessümler gülümsemeler
Mezara kadar gidermiş onlarla beraber bu güzellikler

Güneşin doğuşunu görmüş dolunay’ın ışığını
Gözünü gönlünü aydınlatmış bu küçücük mutluluklar
Karşılıksız sevmeleri görmüş çıkarsız dostlukları
Bir denize bakmış yunus balığı bir dünyaya
Deniz ne kadar da dostmuş ne kadar ana ne kadar yar
Ne kadar da vefalıymış ne kadar da fedakar

İşte demiş yunus balığı o bir avuç insanlar da böyle
Allah’ım bozma demiş onların bu güzel sevdalarını
Değiştirme onların yüreklerindeki bir avuç sevgiyi
Ve bir damla gözyaşı dökerek
Dönmüş tekrar denizine zavallı yunus balığı.

Faruk ANBARCIOĞLU