Alsın da kederlerimi avuçlarına
Ardına bakmadan yürüsün gitsin
Bir bulutlu akşamın sofrasında
Dertlerimi ekmeğine katık etsin de gitsin

Bitmeyen efkarlı bir gecenin
Karanlıkları yırtan şafağında
Zindan duvarlarında göremediğim
Güneşimi koynuna saklasın da gitsin

Taptaze bahar dalımı koparsın da gövdesinden
Çiçeklerimi çiğnesin de gitsin
Mevsimlerimi kurşunlara dizdirip
Yazlarımı karakışlara çevirip de gitsin

Bir bir süpürsün yanık yürekli sevdamı
Beraber yürüdüğümüz sis kokan sokaklardan
Umutsuz aşkımın en güzel zamanlarını
Şehrin çöplüğüne fırlatsın da gitsin

Tükensin dertler bitsin hüzünler
Açsın güller mevsim dönsün
Zaman dursun hüzün gülsün
Bitmezse tohum gülmezse güller
Bağrıma paslı hançerini saplasın da gitsin

Duyulmazsa feryadım gönül bahçelerinde
Vefasızsa bütün şehir bütün akşamlar
Sönmüşse ışıklar karanlıksa sokak
Bırak evreni boşluğa yapayalnız
Yeryüzü ardından ağıt yaksın da gitsin


Faruk ANBARCIOĞLU