ÜŞÜMELER...

Göğsüme bahar doldurdum bu gece
Sırtıma saplanan hatıralara inat
Islak satırlar bırakırken yağmur
Bulutlar örtüldü gündüzlerin üzerine
Göz gözü görmezken yollarındaki adımlarım kaldırımlar tökezledi


Düşeyazdı yaz günündeki yüz görümlüğü eski resimler
Gülüşlerin gölgesi bir zamanlara çakılırken
Çivisi sallanan çerçevelerin titredi dizleri
Yer sarsıntısına kaldı ayak bastığın yerler
Dolaştığımız zamanın sallanışıyla


Kan damıtan akrep,yelkovanla sağıldı ağır ağır
İnceliğinde uzadı an
Kış düşmeden üşüdü elimdeki ekim
Sarı bir mevsim yaralarken duvardaki takvimleri
Ayrılık kar öncesi soğuttu vuslata giden yollar


Bir veda sallandı yağlı ilmeklerin ucunda
İlmek ilmek dokunmuş mazinin griden işlenirken kilimleri
Yer kahverengi karanfil solgun kırmızıydı her desende
Solarken son beyaz papatya
Kırağılar düştü buz gibi dünkü yeşil kırlara



Oysa ben baharı doldurmuştum sol yanımdaki cebime
Delik deşikken her şey düşermiş işte yerlere
Dizler düştü aynalar kırıldı tıraşsız kalırken yüzüm
Kan gülleri açtı gece doğarken tüm pencerelerin üzerine



Her şeyde sen
Her şey elek gibi delik
Sol tarafımda kurşun yarası bir soğuk
Görmüyor musun her yanım açık
Yorgan üşümüşse benim suçum ne…