6
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1461
Okunma
Şiir ağını yırttı
bir sesle konuştu—
ekim
şafakta dokunurum yağmurun ellerine
çünkü hecelenmiş bir gecedeyim ben
çünkü helozonlar böler sustuğum her cümle
uzunca hece olurum rüzgarın sildiği düşlerinde
uzunca yalnızlık mirası
sesini açmalıyım hüznün
Unutmuştum, adım gölgeme uzaktı
ve aşk
dedin
ki, söylenmemiş bir sözcükteydi ünlem
ki, eski bir fotoğrafta mirastı yüzün
Bir şiire sen diye
Yazılmazsam ölürdüm
..ve avuçların
eceller biriktiren aşk derinliği
sır... dize geçitleri kutsal çizgiler
orda tam orda yontuların gülümsemesi
aynaların aynalara baktığı cevher
Güz
ayaklarımıza takılan yol
daha ezgisel bir amog
daha çok rüzgar nuh kuşuna
de..
de ki, en güzel cümlem dokunmak olsun
gözlerine
dinle
bir gülüşün ağaca yansıması
masalım kirpiklerinde asılı kuş
kayıp bir orman belki ellerimiz
belki bir tabir çıkmazı
Susmak özgürlük belki
sözlerindeki mavinin kıskanılan yazgısı
size söylemediler mi
Ben şiirin kayıp şehrinde
çıplak harflerinle yazılmış
yazmıştın kalemin küllenen nüvesine
bir nokta belki de
ak kâğıtlarda
.
CC_
5.0
100% (17)