artık kimseyi almayacak içine
kasket kıvıran günler
mevsimler de/for/me
yeni yetmeler kandıracak masalları
cebine almayacak çocuklar misketlerini
bir fincan daha yıkanacak
içine seni koymak üzere!
...
kırmızı, yalancı sonbahar fırçası
sen yapraksız çiçek, dikenli
fazilet gayri yola revan olmakta
bandırası silinecek düş izi




pastacı iki kere kandırır bir çocuğu
acıtmaz birincisi
ayrılmadan kirlenmez eller
kir çıkarmaz acıtmadan kese
kızmaz anneler, saçlarını bozduğundan çok
bileziğini kaybetti diye kızlarına
evcilikte...

oyunlar hilelerini öğretir önce
hayat savaşmayı gerçeklerle
bilir anneler
hayalleri bozmaz bir kuyumcu


eza aklamak içindir bazı gülüşler
parmağını kapıya kıstırmış gibi
küfürdür ’büyüyünce de giyersin’ alışverişler
bebekler çıplak doğarken
-platonik vesvese-
büyümüşsündür, ne zaman oyun yasaklanırsa
senkronize kırıldığında
eflâtunu maviden ayırabildiğinde






pastacı iki kere kandırır bir çocuğu
acıtmaz birincisi!



mutluluklar caniçi!..




ToprağınSesi