kimse hatırlamaz
hayata gözlerini açtığı anı
ama kimse de unutmaz
bir sözden
bir gülden sebep yaktığı anızları

...................................................


sen umut ol yeter sevgili
bir damla su, denize.
korkma
bir avuç telâş örterim dudaklarına
üşütmem yüreğini
yeter ki çökmesin başıma gökkubbe
yeni filizler örerim saçlarına
ağlama bilmeyen çiçekler doldururum avuçlarına
gülen çocukların göz bebeklerini
sen yeter ki rıhtımdan çok uzaklaşma
denizin gecesi de güzeldir sevgili


istilâ rüyâları görüyorum nicedir
aşeriyorum eski zaman şarkılarına
tırmandıkça uzayan bir yolda
ter içinde
ve arzu huzur bir endamla çıkıyorum huzuruna
hasretlik makas kırarken düşlerime
saçlarında yabancı tokalı eller
soruyorum kendime
kaç dikeni çiğneyip tahtına kurulur bir gül
aşk cennetse, şikâyet zûl
şahdamarı kesilen bedene
sancısı kalmamış aşk mıdır ödül!



sarhoşum kim ne derse
gökkuşağı sağıyorum pamuk tarlasına
aşk tanrısıyım kime ne
acısını bir kadehe doldurmuş şarap
sıvasız duvarlar gibi
poz vermişim sağır güneşe
içimdeki bahardandır
kış sitemi sözler sarfedersem
tükenmez bir ezgiye semâzenliktendir
seni aşk şiirlerine köle ettiysem




ben seni içmiyorum şarap
ben seni hiç sevmedim kadın!
şiir değil
şehir günceleri yazıyorum adına

ilaç değil zehirim
muhtaç değil esirim
rengini kaybetmiş
kan kırmızı bir karanfilim aslında
bu, gökyüzü yaralanmış kuş masalında!




gerisini konuşma diliyle yazıyorum sevgili...
elimde değil, zaman geçmiyor...
çok denedim farklı tuvallerde fırça olmayı
terk edilmiş bir ada
beceremedim...

şimdi
bahtımın seni kucaklamayan enlemlerini söküyorum dünyadan
içimde bir zifir
gözlerinde yeşermeyen tüm ormaları yakıyorum bir bir
çok denedim olmuyor
elimde değil
beceriksiz bir zaman müellifiyim
-kâtili-
ben s e n e öldüremiyorum sevgilim!



iki dünya bırakıyorum şimdi avuçlarına
biri senin
biri bizim!


ölelim
takdir-i ilâhe’m
ölelim!..




ToprağınSesi








.