1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
830
Okunma
Yalnızlığımı verdim sana,
Seni severek...
Avuçlarına alır almaz,
"İyi bak ona" diye de tembihledim,
Güvenerek...
Çocuktum o zamanlar,
Oyun sanıyordum aşkı.
Bildiğim tek şey,
Yalnız oynanmadığıydı...
Sana ihtiyacım vardı bu yüzden,
Yalnızlığına en çokta...
Ve beraber oynadık,
Ama sen mızıkçılık yaptın sonra!
Hatırlarsan,
"Daha fazla oynamayacağım ben bu oyunu, sıkıldım" dedin,
Göğsümdeki oyuncağı kırarak,
Gittin...
"Geri verdin yalnızlığımı,
Giderek..."
Çocuktum o zamanlar,
Oyun bittiğinde;
Ağladım...
Aşk çocukların oynamamaması gereken bir oyunmuş,
Anladım...
Ahmet Kastancı
5.0
100% (1)
Cevap Yaz