Soylu adamlığını yitik bir hüzünle soy şimdi derinden
Gecenin koynundan nasıl sıyırdıysan karanlığı
Elbet bir çingenenin elleriyle duyulacak nabzının son sesi
Cennetin bir kör kuyu olduğunu anladığında boğulacaksın
Nezaketin ve erdemin duru sularında

Şimdi adam gibi kederlerin kirli zamanlara yenik düştüğü yerdesin
Biraz da buradan bak öfkeli rüyalarına
Bu yoksun çağda adın bir düşkün olmasın niyetiyle
Çarmıhın daha dünden gerildi senin
Kaç kere söyledim sana
Mahreminde sarhoş ol diye

Sarhoş ol
Bu kimliksiz kürenin yüzüne çok gürültülü tükürebilmek için
Berduş ol
Çünkü şarkılar değildir sadece bir eve bir kulağa ulaşmayı arzulayan

Yüreğimizdeki duvarları dökülen tüm evlerde biz seni ağladık
Her kuytu köşede bir kristal adam gibi dağılırken kardeşlerimiz
Lafın uzunu can sıkar ey soylu cinnetim
Bu altın çağ bizi hiç sevmedi
Yalan yok biz de onu sevmedik







SARP ÖZDEMİR