SALAK BİR YALNIZLIK....





Rest çekmiş gecelerin pranga sesleri
Duyulur karanlığa mahkum sokaklarda
Solgun lambalarda bir parafin kokusu
Mum sönüğü gölgelerde eski ayak izlerin




Düştü birkaç yıldız kurşun saçımı
Birazına sığınmıştı IŞIK kenarı ağaç dallarındaydı kuşlar
Koca bir çınar kucağında
Kaldırımlara diziliydi ağaçlarla son otobüs bekleyenler



Cam kenarına oturanlar çizdi dışarıdaki soğuğu
Soluklardan çıkan nefeslerin yazdan kalma sıcaklığıyla
Dışarıda kan dökümü bir mevsimin sancısında
Tüm koltukları boştu siyah tekerlek izinde kalırken resimler…




Son durakta boşalacaktı bu yolculuk
Takvimler ömürlere uzun bir harita
Karşılayanı olmayan bir varışta öpüştü yalnızlık
Dilde düğümlenmiş bir çift söz tek kaldı


Volkan yanığı bir sarı dalından düştü gizlice
Yerde kelebek ölüleri çırpındı
Saat yeterince geçkin
Ve yorgundu titrerken dizlerim



İçimde milyonlarca kelime suskundu haykırış öncesi
Üç noktaların dolduramadığı tek şeydi söylenememişlikler
Ağırlaşan damarlardaki akan kanın durgunluğunda
Çarpıntısı başlardı gri bir iklimin kasvetinde
Eski sevmelerin sesi duyulurdu taş plaklardan


İkinci bir bahar başlardı dökülürken yüreğime
Terli bir sevişmenin esintisi sallardı gözlerimdeki perdeyi
Kirpiğimde buz kalıntıları tortulu ve tuzluydu
Birazdan ıslatacaktı yağmur ceketimi


Kar etmez sağanak üryan bedenime
Yağsa da dolu üzerime
Bir dolu hatıraların saklandığı mühürlü sandıklara
Islanmış yarım kalan sözcükler delik deşikti
Üç noktalı kurşunlar sıkılırdı kelime sonuna...



Ve ben her sonbahar susardım derinden derine
Sonsuzluk ve anlatılamamışlığımla
Keşke toprak kokulu şiirlere sarılsaydım
Seni bu kadar özlemeyecektim…….
Kafiyesizdim sensizdim senli özlemlerimle üç noktalıydım
Sustum….