KUŞLARLA YOLCULUK....


Uyanır ürkek sabah
Serçelerin öpüşme sesindeki resitallerinde
Çekilir gecenin siyahı açılırken perdeler
Dilde akşamdan kalma buruk bir türkü
Uyandı gözlerim ince şafak çizgisinde



Kış öncesi bir serinlik…üşüdüm
Titredi bir yanım sarılırken yalnızlığıma
Soyunuyordu yaprak döken ağaçlar
Bugünde çöpçülerin işi çok olacak anlaşılan
Her yana saçılmış üryan sevdalar rüzgarla oyundaydı
Çınar dibine düşerken bir gazel…



Zulamda eski bir zaman ısınmakta
Birazdan sis çöküp üstüne yağmur yağacak
Oysa dün geceden açıktı yıldızlıydı gökyüzü
Demek ki sonbaharda ıslanmak varmış delik şemsiyelerle…



Mazgallar yutacaktı gökten inen ince damlarlı
Yıkanırken kaldırımlar eski adım izleri silinecekti
Toprak kokulu kelimeler yayılacaktı
Çoğalırken suskunluk yaşlı sözler birikecekti çukurlarda



Yalandan bir sonbahar sinsice sokulacaktı odalara
Kurşuni renkler artarken duvarlarda
Kırılmış aynalarda sakal uzatacaktı anılar
Paramparça cam kırıkları batacaktı yalın ayaklara
Yürekte yazdan kalma yitik sevgiler…



Şimdi toparlanıp gitmeliyim işe
Gördün mü yine unuttum valizimi almayı
Gerçi bunlara da ihtiyacım yok amaaa
İçinde bir ton sana yazdıklarımı kimseye bırakamam ki



Şimdi çıkmalıyım
Bak duydun mu göçmen kuşlar çağırıyor
Anlaşıldı sen gelmeyeceksin
Yine boşuna sabahladım ama olsun
Şimdi gitmeliyim geç kalmadan düşlerimdeki vuslat bahçeme
Dur senli bir şiir daha yazıp asayım çıkıp gittiğin kapının üstüne
Durun kuşlar durun bekleyin şimdi geldim…