Gece Öpüşmeleri

bak kuşlar şakırdıyor kolsuz ağaçlarda
bir deli ozan söylüyor bunu
ben inanmıyorum gecenin beni öpeceğine
bir kadın gibi kokuyorken hâlâ hayat

sabahladığım
ve hattâ günlerce uyumadığım doğru
ama uyutmadığım yok bir çiçeği
yani anlaşılan sesimi soluğumu ben eski bir hatırada bıraktım
siz ne kadar garipserseniz o kadar olağanlaşır duyum

bakın kölesi olduğunuz şey
ne kadar bitirilmiş birikmiş
ama kısa çöpün kaygısı yok mu
diretecek nefesin kuru gürültüsünü
bir gece öpülürken ölmeyeceğinize inandığınız gibi

insanlardan yolumu çektiğimden beridir
küçük bir mum bile besliyor beni
oysa aşkın üşütmediği tek bir hücrem yok
tek bir ıslığa bile aldanacak hâldeyim
sizin katlarınızdan kusmak üzereyim

bir yerlerde sigara sönmüşse
dâime yakma ihtimalindeyim
gözlerinizi neşeli ırmak sanıyorsanız çocukların yüzdüğü
düşünülmez boğulduğu yatarken derinlerde
ama ben size söylerim
ve bu yüzden sevilmem pek
sevim durur karşı omuzda
indiririm tek hamleyle
ve sahtekâr olamam
kapım dâima gıcırdar her noktaya sonsuz küstüğümde


yalanlarınızı topluyorum
mektupsuz susuşlara pul olsun diye
anlayın ve anlatın diye
bir çorabın yırtığında kenetleniyorum gerçeğe
çünkü acılar hep yırtar
ve katlar rakı suyu üstüne üstüne

bir kadın ağzıyla pisler beni
bir adam alnıyla çürütür
yolculuğum başlar buralarda ve oralarda
tansiyonum umuda gülüşür
birden baygın düşerim baygun kuşlara

sen beni anımsa
kedinin dökülmüş sütünde
yani ölümün soğuk ensesinde
nefesim kokuyor hâlâ



Payanda