Ne zaman ne mekân ve insan en ziyan
Tehlikeli cümleler kurdum
Asılsız ihbarlarda dolaşan
Semaya asılan ellerim
Gözlerimde biriken tuz
Titreyip sarındığım gece
Ölü seviciyle yer değişen adım
Soruyorum günlerdir
Etindeki tümörle
Bir insan kaç defa ölür anne?

Ayakları altında cennet yatan insan
Kara kalem duruşlarda
Bir gün daha geçer
Ömrümde azalırsın
Her sabah devrilirken üzerime
Can çekişir içimde bir serçe
Suretimi göreyim
Bir ayna ver ellerime
Son kez bakayım lal dudaklarıma
Sonra ölüm ihanetti bana
Ben seni sevilmeden sevmiştim ya

Yaşadıklarının ardında duramayan insan
Geceden daha karanlık bir siyah var bilmediğin
Sana ait ne varsa unutursun
Döner ekseninde yorulursun
Efkârın selamlar yerlere eğilerek
Siyah pelerinli göz kırpar gülümseyerek
Daha afili bir yalnızlık için
Faili meçhul bir kurşunla vurulursun

Cehenneme hüküm sürdüren insan
Hiç kimse senin düştüğün kadar düşmedi
Ve yücelmedi senin kadar
Ömrünün sebebi olmak için yaratılırken ben
Tek senin için, hep senin için
İtildiğim mezardan daha sessizim
Ki az daha beklesen, solgun bir karanfil
Ellerimde yeşerecekti
Ömründe azalırken ömrüm
Kıyametimin son alametisin şimdi