Çocuktu adımları ağır aksak
Yarınlarına dair düşünceleri yoktu onların
Körebe oynayan gözleri uykusuzluktan şişmiş
Renklere karışık bakardı hep güzelliğe
Dardı hayatları bilinmezlikte


Çocuktu elleri kirli paslı
Yürekleri ipekten atlas
Koklanası bir güldü elleri
Sarı papatyalar takılası ipeksi saçları
Begonyaların dalında narindi
Hep kırılğan eşsiz kahkahaları


Bükülürdü dizleri toprağın neminde
Açardı ummanların ötesinde
Çörek otu kokan açma tadında nefesleri
Elma şekeri yanakları al boyanan gamzeleri
Doğruluktu kötülük ilişmeyen düşünceleri
Beslenen aklın büyüyen adımları
Yarınların kanatlarında çoğalırdı gelecekleri



Onlar çocuk bakan özlemlerini taşıdılar ertesi günlerine bıkmadan
Gelecek gelecekti bir gün, beklemek gerekirdi sabırla

Elbet büyümeden yaşanmalı çocukluk, kalırsa vakit yaşam kavgasından geriye…



n.altın BİNGÖL Ereğli 01/07/2012