Kırık bir kalemin
Gözyaşlarıyla ıslandı
Sevgisiz dünyanın çorak toprakları

Kanayan gelinciklerin
Kan kırmızı ateşini giyerken
Ekin tarlalarında sarı başaklar
Yitik sevgilerin siluetini çizdi
Yeryüzü aynasına
Leonar Da Vinci fırçalarım

Kanadı kırılmış bir kuş çırpınırken
Gönül kafesinde çaresizce
Seni çağıran türkülerimin hazin nağmeleri
Umutsuzca yankılandı
Umut sokağında

Hayal kırıklıklarıyla param parça
Düşler atölyemin pencereleri
Kırık camları süpürürken Sinderella
Yüzyıllardır uykuya dalmış
Uzak umutlar ülkesinde
Merdivensiz bir kuyuya sakladım
Aşka dair ne varsa

Rapunzelin saçlarına tutundum can havliyle
Beyaz atlı prensim gelmeli şimdi
Öpmeden ben kurbağayı

Ücra düşlerim fethedilmeyi bekliyor
Med-cezirlerle boğuşurken kağıttan gemilerim
Kurşun askerlerim kumsalda
Dalgalarla savaşta

Ve hüzün...
Ağaçlar daha giymeden gelinliğini
Bir büyücü edasıyla okşadı dalları
Baharlarım kışa dönüştü
Şatonun taş duvarlarında üşüdü
Yüreğimin aşkı çağıran sesi
Yalnızlık kahkahalarla gülerken karşımda
İyi kalpli cücelerdi
Ellerimden tutan

Çorak topraklara sevgi ektim
Beyaz atlı prensin terkisinde
Yitik sevgileri buldum birer birer
Kanadı kırılmış kuşun yaralarını sardım
Açtım kafesin kapısını
Uyandırdım yüzyıllık uykusundan
Uyuyan güzeli
Kurşun askerlerime izin verdim
Yaktım kağıttan gemilerimi
Kötü kalpli büyücüyü kapatınca zindana
Yeniden yeşerdi baharlarım
Bütün kötülere inat
Mutlu biterdi masallarım