Beni unutma anne
bir tek sen, bir tek sen unutma!
Havam soğuk, yüreğim ıssız
Yıllarca dolaştım ellrimde kitaplar
Beşiktaş, Taksim, Beyoğlu, Eminönü
Karanlık bir yığın kalabalıktır insanlar
Sırtımda ayakizleri...
Gözlerimde vitrinlere kapanmış çelik kapılar
Anla beni anneciğim
Bir tek sen anla, bir tek sen!
Hasretine bir çift kanat tak istersen
ve al götür beni bu şehirden
Her yol bir hapishane çıkışı
ve her ışık bir özgürklüktür...

Ama ben burda kalmalıyım
İstanbul’da..
Gözlerim biraz daha çukurlaşmalı
Yüreğim biraz daha parça parça
Anla beni anne, bir tek sen anla!
Bilirim en saf şiirdir gözyaşların
Bir nehirdir alev alev...

Evde bekle beni
Gözlerin o tozlu yolda
Beni seyret..
otobüslerde ezilen ayaklarımı,
üşüyen ellerimi
ve büyüyen yüreğimi...
İçimin ürperişini dinle
Hazin bir müzik gibi akıp gittiğimi
Sakın unutma beni anneciğim
Bir tek sen, bir tek sen unutma!
Eksik olsun bir süre bir yanın
Emin ol, bu sayfa kadar açık
ve bu sayfa kadar beyaz olacak alnın.

Hakan Zengin
...