Her Kadın Perşembe Kokar Yeter Ki

ne kadar gecikirsem o kadar iyi perşembe kokulu kadınlara
çoraplarına yağmur bulanan kaçık dalgalara
zaten, sessizliğin ümididir artık içimdeki ahşap rüya
kendini unutmamak için aynada tekrar eden biriyim yalnızca

alnı ve yalnızlığı küçümsenmiş bir çocuğun
saçları allah’a uzayacak her yakarışta
ve beline bağlayacaklar kırmızı kurdele
bağışlansın diye hükmen ceza
sonra morluklar bir ufkun damağında
tadacak bir yudum kalmış şarabı
unutmayı öğütleyecekler ona da
sanki kolaymış gibi memelerinden ahlamayı

o kadınlar, sehpa gibi bir şeydi bu evde
koltuk gibi, hava gibi, su gibi
ölüm gibi bir şeydi
hepsini tattım, acıların kılçığını ayırmadan yedim
kötü dalgalı bakışlarında
boğulma tehlikesiyle hem de
üç gün üç gece
onlarla dua etmeden yattım

işte ben o gece sadece bir kadınla, aniden
içeri tanrı girme korkusuyla
üstümüz başımız büsbütün dağ
ayrılıklı yolları kullandık kaçmak için gözlerimizden
ve son kez seslendik ardımızdan: Beni bırakma!




Payanda