Traji komik bir oyunun sahnesini anlatmış adeta şiir.
Araba son model, gıcır mı gıcır...
Yerinde aksesuar, herşey var, hazır.
Vites otomatik, direksiyon havalı,
Şoförü hiç sorma; baldan da tatlı…
Bakışlar zeytin gecesi, yanaklar gül pembesi,
Arabanın üstü de açık, tamamlıyor dekoltesi…
Şoför, bal gibi tatlı bir hatun ve kullandığı araba bile kendisi gibi gösterişli. Şiirin diğer kahramanı olan kişi şoför kadar şanslı değildi. İşsiz ve ondan da beteri dürüst bir adamdı. Belki de rüyada sandı kendisini, baldan olan bu hatunun yanında. Kadın, anlar anlamaz adamın haşmetli bir hayatı olmadığın,ı unuttu badem gözleri. Kadın dekoltesi ile devam etti yola, adam döndü kendi hayatına. Okurken masal gibi gelse de, yaşarken kaç acı barındırır içinde. Kadına mı yanmalı, adama mı? İkisi için de zor bu hayat. Adamın duygularından bahsedilmemiş, yüreklere bırakılmış tahmini.
Tam tersi de olabilirdi, şoför bir erkek olabilirdi. Belki de son daha değişik olurdu. Ne olursa olsun, parayı kendisine ölçü olarak alan kişiler her zaman zarar verirler etraflarına. Masal gibi anlatılıp, neşeli bir seslendirmeyle acının rengini azaltmaya çalışmış şiir. Tiyatro sahnelerini hep çok sevmişimdir. Bir tiyatro sahnesi gibi, neşelenirken son sahnede acı oturuyor insanın içine. Büyüklere masallardan bir kesit gibi. Çok beğendim, emeğinize sağlık. Saygılarımla.