Akşamüzeri
Kızgın bir lav akıyor guruptan.
Vakit tamam;
Yine bir güneş yutacak deniz.

Kimi zevkin doruğunda gülümsüyor izlerken,
Kimi şehvetle karanlığa kadeh kaldırıyor.
Kimi sevgilisiyle yıldız sayıp
Yükselen burçları tartışıyor;
Kimi sarmaş dolaş,
Kayan her yıldızla kendileri de birlikte kayıp
Dilek tutuyorlar dünyadan bihaber.

Karanlığa hurafeyle kement atıp,
Her adımda ayrı yıldız fetheden de cabası.

Allah’ın adına sığınıp
Allah’ın adına sığınanı vuranlar;
Allah’ın adını hiç anmayıp
"Allah Allah!" diyenlere kahpe pusu kuranlar!
Güneşi yok mu etmek bütün ortak çabalar?

Bu karanlık sevdası nedir Allah’ım?
Gözler kör!
Döktükleri kanda yıkanmış vahşi ruhlar,
Fıtrata uygun giyinmiş vahşi bakışlar.

Bakıp da göremiyorlar...
Kan rengi semada salınıyor sessizce ve yapayalnız.
Nazlı gelin gibi muhteşemsin ay ve yıldız!

Gecenin en zifiri anı olsa ne yazar?
Işıtmaz mı sanılır karanlıkta ay ve yıldızlar?

Biliriz ki;
Güneşin doğumundan az önce,
En kara giysisiyle gömülür gece!

Dün vatan için çarpan yüreklerdeydi canlar,
Bugün şafağın kızıllığına renk veriyor kanlar.